به نام خدا

سلام بر شما مخاطب عزیز و ارزشمند. امیدوارم لحظاتی خوب و شاد را در این روزهای تابستانی باشید. برای اهالی  روستای حاجی آباد زرین نیز در هرجای این دنیای بزرگ که هستند سلامتی و آرامش خواهانم.

چند روز قبل که در حاجی آباد زرین بودیم کنار نانوایی به ولی الله ثقفی فرزند مرحوم ابراهیم مشهدی رسیدم که از فرهنگیان خوب یزد است. کمی با هم صحبت کردیم و متوجه شدم که اخیراً  کتابی با عنوان روشهای نوین املاء به چاپ رسانده که کتابی کاربردی و جمع و جور و کاربردی است. ولی الله در ابتدای این کتاب چنین نگاشته است: تقدیم به فرزندم حسام که لبخندش سکوت، اندیشه اش سکوت و زندگی اش سکوت است...

او در این کتاب که توسط انتشارات آرتاکاوا منتشر شده روشهای جدید و جالب دیکته گفتن در مراکز آموزشی را شرح داده و در نیمه دیگر کتاب ضمن برشمردن خطاهای دانش آموزان در نوشتن املاء روشهای آموزش و درمان این مسئله را برشمرده است.

او البته لطف کرد و کتاب خود را به من هدیه کرد. خیلی از این موفقیت خوشحال شدم و در ذهنم مرور کردم که افراد دیگری هم از اهالی و وابستگان به این آبادی هستند که صاحب تالیفات و اثرهای پژوهشی و هنری می باشند. شاید برای یادآوری و تمرکز روی این موضوع بد نباشد بجز ولی الله ثقفی دیگر مولفان روستای حاجی آباد زرین را بشناسیم. البته این نکته را اضافه کنم که بجز تالیف در بحث ترجمه نیز صاحب آثاری هستیم که از جمله ی آنها می توان به ترجمه ی کتاب اطلس حقوق بشر اشاره کرد که چندی پیش توسط سید مهدی خدایی نوه ی مرحوم سید اسماعیل به انجام رسیده است.

اسماعیل ثققی شاعر نام آشنای استان یزد که سالهاست تریبون شعر را به سمت استودیوهای برنامه سازی صداوسیما ترک کرده یکی از این نامها است. اولین کتابی که از وی دیدم تذکره ی شعرای اردکان بود. او همچنین یک مجموعه شعر هم منتشر کرده به نام اتاق تلخ. از آنجایی که وی خودش صاحب انتشارات آرتاکاوا است بعیدنیست که تالیفات دیگری نیز روانه ی بازار نشر کرده باشد که من از آنها بیخبر باشم. اگر این نوشته را می خواند از وی می خواهم که برایم از کتابهای جدیدش بگوید.  J

سید علی اکبر خدایی دیگر مولف اهل روستای حاجی آباد زرین است که چندین سال است با تاسیس موسسه احیای فرهنگ دارالعباده یزد دستی بر پژوهش و چاپ کتاب دارد. اولین کتابی که از او دیدم یادی چون شهادت نام داشت. کتابی داستانی که با محوریت شهیدان روستای حاجی آباد زرین نگاشته شده بود. شریح قاضی دیگر اثر وی است که پژوهشی تاریخی و در حقیقت پیاده شده ی پایان نامه کارشناسی ارشد وی در رشته ی تاریخ است. مطمئن هستم که او نیز کتابهای چاپ شده و در دست چاپ دیگری دارد که باید از آنها باخبر شد.

حجت الاسلام محمدرضا ثقفی را همه می شناسند. روحانی خوشرو و خوش اخلاقی که چون دایی من است من هم به او رفته ام! J او نیز بعد از سالها تحصیل و تدریس در حوزه علمیه اردکان و قم اخیرا وارد حوزه تالیف شده است. تا امروز دو اثر از او روانه بازار کتاب شده است. یکی درسنامه ی مهدویت برای جوانان با نام نسیم موعود که در نوع خود کتابی زیبا و آموزنده در باب آشنایی با امام عصر حضرت صاحب الزمان(عج) است. و دیگر اثر وی عقیقه نام دارد. کتابی جمع و جور در مسئله ی عقیقه کردن که خیلی مختصر و مفید آنچه را باید در این باره بدانیم شرح داده است.

اما مهندس سید عباس خدایی را فراموش نکنیم. وی سالها است که در وزارت جهادکشاورزی کارشناس ارشد دام بخصوص شتر است و یکی دو اثر پژوهشی کاربردی در این باره چاپ کرده است. اصول پرورش شتر یکی از این کتابها است که من به آن برخورد کرده ام.

خود من هم در این یکی دو سال اخیر به طور جدی وارد عرصه ی سرودن و چاپ کتابهای شعر کودک شده ام. اولین اثر من چادر دنباله دار نام داشت که برای دختران 9ساله سروده شده بود و توسط نشر زائر آستانه ی مقدسه حضرت معصومه(س) در قم به چاپ رسید. دومین اثر من نیز در این انتشارت نامه ی بابا نام دارد که مجموعه ای کوچک از شعر کودک دفاع مقدس است.

من در همکاری با انتشارات معاونت فرهنگی اوقاف و امور خیریه کشور 5 کتاب چاپ شده ی دیگر دارم که به ترتیب انتشار چنین نام دارند: اجازه آی اجازه، مهمانی، می خوای چه کاره بشی؟، همیشه با تو هستم و قصه ی اردوی ما.

همچنین در سال گذشته یک مجموعه ی سه جلدی شعر کودک به شکل فلش کارت سرودم که جامعة القرآن الکریم در قم آنها را چاپ کرده است. این اثر مخصوص مهد کودکهای قرآنی است و 54 شعر کودکانه درباره ی 54 عبارت قرآنی است.

کتاب دیگر من که در نمایشگاه کتاب امسال در اردیبهشت 94 عرضه شد سرزمین رویاهای من نام دارد که توسط انتشارات کتاب ابرار تهران به چاپ رسید.

علاوه بر همه ی اینها چند کتاب شعر کودک دیگر نیز از من در مراحل قبل از چاپ هستند که ان شاءالله به مرور وارد پیشخوان کتابفروشی ها و قفسه ی کتابخانه ها خواهند شد.

این بود شمه ای از فعالیتهای فرهنگی اهالی روستای حاجی آباد زرین در تالیف کتالهای مختلف. اگر شما مخاطب عزیز از مولفان و کتابهای دیگری باخبرید که من ذکر نکردم حتما و حتما در قسمت نظرات قید کنید.

شاد و پیروز باشید J

به نام خدا

همنفسان گرامی سلام...

امیدوارم در این تابستان گرم دلهاتون سبز و بهاری باشه.

روی سخن من امروز با شمایی است که حاجی آبادی هستید و امروز به هر دلیلی در جایی خارج از این آبادی زندگی می کنید. از این جهت هم صریح حرف می زنم که در برخورد با همه ی شما کاملا درک کرده ام که دلتان برای این آب و خاک می تپد و نسبت به خیلی از مردم دیگر بیشتر و صمیمانه تر وطن آبا و اجدادی خودتان را دوست دارید.

به نظر من رونق و آبادانی یک نقطه بیش از اینکه مربوط به امکانات و بودجه و مسائلی از این دست باشد به این بستگی دارد که اهالی آنجا چقدر به فکر آن منطقه باشند و چقدر نسبت به مسائل مشترکشان حساس بمانند.

درست است که برای حفظ حیات اجتماعی منطقه ای دور دست مثل روستای حاجی آباد زرین جاده ی مناسب و بهداری مجهز و دهیاری قوی و برق سراسری و مدرسه و ... ضروری است ولی مهمتر از همه ی آنان سرمایه نیروی انسانی و اجتماع مور انسانهای علاقه مند و دلسوز است.

حالا به مسئله ی اصلی می پردازیم. من واقعا به شما در مورد خالی شدن آبادی از جمعیت جوان و فعال و مولد هشدار می دهم! من به شما حاجی آبادیهای مقیم مناطق دیگر در مورد خلوتی کشنده ی معابر و گذرهای روستا هشدار می دهم. من به شما در رابطه ی کشمون بدون کشاورز و پارکهای بدون کودک هشدار می دهم! من به شما حاجی آبادیهای مقیم تهران و یزد و اردکان و اصفهان و ... در مورد این بی توجهیتان به موطنی که همیشه دوستش دارید هشدار می دهم! دوستی لوازمی دارد که شما رعایت نکرده اید!

کمی قبل روز نیمه شعبان بود. عصر نیمه شعبان که هیچ کدام از شما تشریف نداشتید در کوچه های حاجی آباد قدم می زدم و تاسف می خوردم. کوچه های خالی... پارک خالی... خیابان خالی... خانه های خالی... مزارع خالی... حسینیه خالی... پاتوقهای خالی...

درست از سر کویر تا پایین پاسگاه رفتم ولی کلا دو یا سه نفر را دیدم که آنان نیز به سرعت و با عجله در حال گاز دادن به ماشینهایشان برای خروج از حاجی آباد بودند. آن وقت ما انتظار داریم مسئولان اردکان و یزد برای چه دل بسوزانند؟ وقتی عبور و مرور درجاده اینقدر کم است کجا پیمانکار برای پروژه دلسوزی می کند؟ اصلا کسی در خارج از حاجی آباد از جاده سازی جدید خبر دارد که چه آشی پخته اند؟

من جسارت نمی کنم ولی حداقل خودم فکر می کنم بر کسانی که زادگاهشان حاجی آباد است واجب ست که سالی یکی دو بار سری بزنند و دیداری تازه کنند... نکند بلایی که سر خیلی از روستاهای پر رونق سی چهل سال اخیر آمد و حالا به اندازه انگشتان یک دست جمعیت ندارند دارد به ما نازل می شود؟ ما خیلی وقت بود از خیر جمعیت ساکن گذشته بودیم ولی این انتظار بالایی نیست که در تعطیلات شرایط متفاوت باشد... که این روزها نیست!

ببخشید که کمی تند رفتم ولی باور کنید اگر نجنبیم خیلی زود فرصتهای حساس از بین می رود.

ارادتمند همه ی شما مردم صمیمی و مومن حاجی آبادی... در هر کجای دنیا که هستید!